Was de zondvloed wereldwijd?

In Genesis lees je over de zondvloed. Dit was Gods oordeel over de wereld: de mensen waren slecht geworden. Al wat ze deden was alleen maar slecht. Alleen Noach en (een deel van) zijn gezin vonden genade bij God en werden gespaard. Velen doen de zondvloed af als een fabeltje, iets wat niet echt gebeurd kan zijn. Is de zondvloed een verzinsel, of zijn er aanwijzingen van een wereldwijde vloed?

Heb je je wel eens afgevraagd wat je zou verwachten als de zondvloed echt gebeurd was? Ik zou verwachten dat je dan overal ter wereld formaties tegenkomt die door water zijn afgezet. In die formaties zou je dan fossielen vinden, voornamelijk van zeeleven.

Verrassing! Dat is precies wat je vindt. Kilometers dikke sedimentlagen die zich over complete continenten uitstrekken, tjokvol met fossielen van hoofdzakelijk zeeleven. Answers in Genesis spreker Ken Ham gebruikt altijd de volgende samenvatting van wat je zou verwachten op basis van de vloed:

Billions of dead things, buried in rock layers, laid down by water, all over the earth.

Miljarden dode dingen, begraven in rotslagen die door water zijn afgezet, over de hele wereld. Buddy Davis heeft er zelfs een kinderliedje over gemaakt. Neem even een momentje om ernaar te luisteren (en mee te zingen):

Het verslag in Genesis is zeer beknopt. Er staat dat de “bronnen van de grote watervloed/oervloed” zijn opengebarsten, en de “sluizen van de hemel” zijn opengezet. Het regende 40 dagen en 40 nachten. Zo op het eerste gezicht lijkt het een rustige vloed te zijn geweest, met water dat langzaam steeg en ook weer langzaam wegvloeide. Maar de werkelijkheid ligt waarschijnlijk anders.

Bronnen van de oervloed
Water komt uit de aarde. Dat betekent dat de aarde is opengescheurd. Diep in de aarde zit veel water, onder hoge druk en op hoge temperatuur. Als die bronnen openbarsten dan is 

Afb. G. Tipene/Shutterstock.com

dat een explosief gebeuren. Vulkaanuitbarstingen, aardbevingen, zelfs de continentale platen komen in beweging. Een rustige vloed komt niet overeen met de wetenschappelijke bevindingen van miljarden dode dingen, begraven in rotslagen die door water zijn afgezet, over de hele wereld.

 

Die rotslagen worden gebruikt als bewijs voor een hoge ouderdom van de aarde. Zoals ik in een eerdere blog aangaf zijn rotslagen eerder een bewijs voor de vloed. Een opsomming van de belangrijkste argumenten:

1. De rotslagen bevatten fossielen, dat duidt op een snelle afdekking;
2. De rotslagen sluiten naadloos op elkaar aan, er zijn geen sporen van erosie tussen de lagen;
3. Veel van die rotslagen strekken zich over een enorm gebied uit.

De Grand Canyon: fossielhoudende lagen zonder erosieverschijnselen ertussenin.
De gele Tapeats Sandstone onder in de Grand Canyon (zichtbaar tussen de groene bomen in de voorgrond) kun je niet alleen door de Canyon zelf traceren, maar ook noordwaarts tot in Canada en noordoostwaarts tot voorbij New York.

1. Fossielen duiden op een snelle afzetting
Fossielen ontstaan alleen onder hele speciale omstandigheden. Het organisme moet snel, luchtdicht worden afgezet in een mineraalrijke omgeving. Dat gebeurt bijvoorbeeld bij catastrofes, zoals een vulkaanuitbarsting, modderstroom, of… overstroming. Lagen met fossielen erin moeten snel zijn afgezet. Als het langzaam gebeurde was er geen tijd voor de kadavers om te fossiliseren.

Bryce Canyon.
Afb. Moondigger, Creative Commons

2. Geen sporen van erosie
Als de miljoenen jaren dus niet ín de lagen kunnen zitten, misschien zitten ze er dan tussen? Een snelle afzetting van een aardlaag, dan miljoenen jaren niets, en dan weer een volgende aardlaag. Wat zou er gebeuren als dit het geval was? Dan zou je sporen van erosie moeten zien. Wind en regen slijten steen af. Dat kan leiden tot mooie plaatjes, zoals in Bryce Canyon. Maar dit soort onregelmatige structuren zie je niet in de Grand Canyon. Daar sluiten de lagen naadloos op elkaar aan. Er zijn geen sporen van erosie te vinden tussen de lagen. Er zijn geen miljoenen jaren tussen de lagen.

3. Een groot gebied
De lagen in de Grand Canyon staan niet op zichzelf. In Arizona komen ze mooi aan de oppervlakte, maar diezelfde lagen kun je door heel Noord-Amerika volgen. De Grand Canyon maakt onderdeel uit van de ‘Grand Staircase’, een serie kliffen die als een enorme trap over het landschap van de VS liggen.

De Grand Staircase, met linksboven Bryce Canyon en rechtsonder Grand Canyon.

Als je het plaatje van links naar rechts doorloopt, dan zie je links veel meer aardlagen dan rechts in de Grand Canyon. Die lagen hebben daar wel gelegen. Een voorbeeldje daarvan kun je nog zien aan de rand van Grand Canyon: Red Butte. Dit is het laatste overblijfsel van de Moenkopi zandsteenformatie en Shinarump conglomeraat op die plek, maar dat zie je wel weer hogerop in de Grand Staircase.

Red Butte, een overblijfsel van de Moenkopiformatie die je ook in Zion National Park kunt zien.
Afb. Curtis Clark, Creative Commons

Al het sediment van de Grand Canyon, en van alle lagen die er ooit boven hebben gelegen, is verdwenen. Er zijn geen sporen van te vinden. Als een rivier door het landschap snijdt neemt deze sediment mee naar de zee. Maar van het sediment dat de Coloradorivier zogezegd uitgesleten heeft ontbreekt elk spoor. In een Bijbels scenario kun je hier wel wat nuttigs over zeggen, want toen het vloedwater terugtrok nam het veel van de vers neergelegde (en nog relatief zachte) sedimenten mee en voerde het ver naar zee. Misschien is dat ook wel de reden dat Noach zo lang moest wachten in de ark tussen dat deze geland was en ze de ark mochten verlaten?

De canyon onder Groenland.
Afb. Skew-t, Creative Commons

Wereldwijd
Je vindt aanwijzingen voor een waterige catastrofe over de hele wereld. Ravijnen zoals de Grand Canyon, maar ook de Taihang Grand Canyon in China of het enorme ravijn onder het Groenlandse ijs. Maar ook kleinere structuren zijn een stil getuigenis van een wereldwijde vloed. Wat te denken van afgevlakte bergen zoals de Tafelberg in Zuid-Afrika of zogenaamde water gaps (waterkloven), V-vormige inkepingen in bergketens die door snelstromend water zijn uitgesleten, bijvoorbeeld toen de vloedwateren terugstroomden of toen een groot meer doorbrak aan het eind van de ijstijd. Dat je deze structuren overal ter wereld tegenkomt is een extra aanwijzing voor een wereldwijde vloed.

 

Waterkloof bij Walullu, Washington (VS)

De Tafelberg in Zuid-Afrika.
Afb. Danie van der Merwe, Creative Commons

Oordeel
De zondvloed was een oordeel over de mensen. Niemand ontsnapte eraan die niet op de ark zat. In een Bijbelstudie ga ik hier wat dieper op in. De parallel met het Nieuwe Testament is dat Jezus onze Ark is. Zonder Hem val je onder Gods oordeel, wanneer dat komt. Als de zondvloed niet wereldwijd zou zijn, waarom zou je dan verwachten dat het laatste oordeel wél over alle mensen gaat…?

Een lokale vloed?

Conclusie
Op basis van de wetenschappelijke gegevens kun je stellen dat er overal sporen zijn van (een) waterige catastrofe(s) van enorm formaat. Dit past precies binnen het plaatje dat de Bijbel schetst over de zondvloed. In de Bijbel staat namelijk dat het water tot 15 el (7 meter) boven de hoogste bergen stond. Gezien water altijd naar beneden stroomt betekent dat dat de hele aarde door het water bedekt is geweest.

Noot
In dit artikel leg ik uit waar het water van de vloed vandaan komt, maar niet waar het gebleven is. Dat is materiaal voor een ander artikel.